Skateboarder

(Ge)Wilde vijftigplussers

Eerst even een bekentenis: ik ben allergisch aan dat woord, meer nog, ik vind het verschrikkelijk. Zelf ben ik de grens van de vijftig ondertussen gepasseerd. Ik voel me gestigmatiseerd wanneer men verwijst naar deze groep van mensen, die ondertussen meer dan 25 jaar ervaring op de teller hebben staan.

In de media lees ik dramatische verhalen over leeftijdsgenoten die werkloos zijn en geen job vinden. Over werkgevers die categoriek deze getalenteerde en bijzonder ervaren mensen zonder verpinken links laten liggen. Dit is jammer genoeg dagelijkse kost. Maar er bestaat ook een andere zijde waar men niet of nauwelijks over spreekt. En als je dat wel doet, dan haal je de nationale pers, alsof het iets uitzonderlijks is.

Vreemd, want ik beleef het totaal anders. Deze groep mensen zijn gewild, ongelooflijk hard gewild … soms. Toegegeven, ik zit in de IT-sector, meer bepaald in de software-ontwikkeling. Zelf ervaar ik twee stromen: enerzijds vijftigplussers die het inderdaad moeilijk hebben om een nieuwe job te vinden. En anderzijds vijftigplussers die vanwege hun ervaring en kennis bijzonder interessante subjecten zijn voor rekruteerders alom. Er zijn heel wat redenen waarom je als vijftigplusser aantrekkelijk bent voor de arbeidsmarkt. Daarover ga ik nu niet verder uitweiden.

Zelf word ik omringd door ongelooflijk vitale, briljante en erudiete vijftigplussers. Actief als ondernemer, leidinggevende of medewerker. Mijn bedrijf PeopleWare telt maar liefst zestien medewerkers die de leeftijd van vijftig gepasseerd zijn. Dat is welgeteld 30% van het totaal aantal medewerkers. Ik weet dus waarover ik spreek.

Het wordt tijd dat we deze groep mensen de erkenning geven die ze verdienen, dat we niet langer mistroostig naar hen kijken als een verloren generatie voor de arbeidsmarkt. Een pluim voor de overheid die allerhande initiatieven lanceert om werkgevers te stimuleren om vijftigplussers aan boord te halen. Als het goed is, dan mag het gezegd worden! Vaak worden werkgevers nog in de eerste plaats overtuigd door de financieel aantrekkelijke stimuli. Pas nadien ontdekken zij de bijzonder waardevolle bijdrage die deze mensen kunnen leveren.

Iedereen in mijn sector is bezig met het wegkapen van afstuderende jongeren. Bij gebrek aan uitstroom uit IT-richtingen verleidt men ook studenten uit richtingen die hoegenaamd niets met IT te maken hebben. Het geloof en de nood is groot: na een zesweekse masterclass is deze nieuwe lichting klaar om de gapende arbeidsleemte op de IT-markt wat te vullen.

Ik spreek me hier niet uit over of dit een goede strategie is. Wat ik wel weet, is dat je jongeren kennis kan bijbrengen, maar niet de ervaring en de wijsheid die je als vijftigplussers na een carrière van 25 jaar bij elkaar hebt gesprokkeld en getrieerd. En dan heb ik het trouwens niet enkel over de harde IT-gerelateerde ervaring, maar ook over de zachte sociale vaardigheden die in mijn metier minstens even belangrijk zijn.

Ervaren vijftigplussers kennis bijbrengen klinkt voor mij minstens even logisch als pas afgestudeerde (al dan niet IT’ers) kennis bijbrengen.

De vrucht der ervaring rijpt niet aan jonge takken.

Dit artikel werd geschreven door Marc Schijvaerts