koers

IT'ers en de koers

De liefde voor de koers zit al generaties lang in het erfelijk materiaal van de gemiddelde Vlaming ingebakken. Ogenschijnlijk heeft de wielersport weinig of niets gemeenschappelijk met het DNA van de gepassioneerde software ontwikkelaar. Wel, schijn bedriegt. IT’ers en wielrenners hebben ongelooflijk veel gemeen.

Onverdroten

Voetballers worden door het volk aanbeden als ware halfgoden. Tegelijkertijd is het een publiek geheim dat de pijngrens en het volhardingsvermogen van deze volkshelden in het niets vallen bij de wielrenner die met gebroken botten en tot bloedens toe, onverdroten na een onfortuinlijke val, terug op zijn fiets kruipt en maar één doel voor ogen heeft: de eindmeet halen.

Zo gaat het er ook aan toe in mijn wereld, die van de software ontwikkeling. Wij werken aan projecten met doorgaans bijzonder stringente randvoorwaarden, zoals deadlines, budgetten, beschikbaarheid, schaalbaarheid, veiligheid, etc … Vaak worden we spreekwoordelijk tijdens de uitvoering van een project getackeld: een deadline die naar voren schuift, nieuwe of wijzigende business requirements, etc … Een bevlogen software ontwikkelaar valt dan niet theatraal op de grond, wachtend tot de verzorger het veld komt opgelopen met een flacon  wondermiddel dat de imaginaire pijn zal verzachten. Neen, een software ontwikkelaar incasseert, raapt zijn moed bij elkaar en doet onverwijld verder, met nog meer ijver dan voorheen.

One team, one goal

Toen ik jong was, dacht ik dat degene die het snelst kon fietsen sowieso de koers zou winnen. Achteraf gezien bleek dit een nogal bijzonder naïeve gedachtegang. Wielrennen is een echte teamsport. Het is een buitengewoon georkestreerde organisatie waarin zowel wielrenners als ondersteuning elk met uiterste precisie hun rol invullen met als resultaat een perfect geoliede machine.

Ik herinner me een prospect die ooit tegen me zei: ‘awel, zet er ne goeie programmeur op en die zal wel zorgen dat het in orde komt‘. De metafoor met de wielersport kwam als geroepen! Software ontwikkelen doe je niet alleen. Je doet het met een team waarin elk van de teamleden een welomschreven rol hebben. Iedereen is even belangrijk: de projectleider, de analist, de back-end ontwikkelaar, de front-end ontwikkelaar, degene die de user interface en user experience uitdenkt, de tester, de software architect, etc … Maar evenzeer de office-manager die zorgt dat er genoeg koffie, drank en versnaperingen zijn om de dorstigen te laven en de hongerigen te spijzen.

Van start tot finish

Wij hebben geen reserve spelers op de bank zitten die naar believen ingezet kunnen worden wanneer de voetballer een minder momentje heeft of wanneer de trainer besluit van tactiek te veranderen. Net zoals een wielerteam gaat het team met dezelfde ontwikkelaars door, van start tot finish. Er is geen ruimte of tijd om minder te presteren, het team rekent op jou en er is geen tijdelijke vervanging.

Evenmin is er een rustpauze zoals in het voetbal. Software ontwikkelaars gaan aan één stuk door tot aan de eindmeet. IT’ers delen niet in de Olympische gedachte dat deelnemen belangrijker is dan winnen. Een projectteam wil  de eindmeet halen, net zoals wielrenners. De enige pauze die ze krijgen is een plaspauze. Goddank verschillen ze hier wel van de wielrenners, want ik ken geen IT’er die op zijn stoel blijft zitten om deze natuurlijke roep in te willigen.

Software ontwikkelaars zijn hard en onvermoeibaar, net zoals wielrenners. Respect!

Dit artikel werd geschreven door Marc Schijvaerts